Kun je nagaan dat het morgen alweer zover is. Morgen is het de vijfde, vijf december. Het heerlijk avondje is aangebroken na vele weken vol verwachting. Mag ik aannemen dat er geen zevenjarigen zijn die onze blog lezen? En mag ik dan ook concluderen dat er geen lezers zijn die nog in de goedheilig man gelooft? Want dan zal ik dat meteen ook uit de wereld helpen, dit oude mannetje is namelijk een zeer fantasievol hersenspinsel.
Toch houden wij onze traditie hoog. Leve de cadeautjes, prijs de suprise en aanbid de rijmende zinnen! Zelfs na dat we hardhandig uit deze mooie droom zijn gehaald moeten en zullen we per sé die eeuwige stroopige en plakkerige kliederboel maken voor dat vervelende neefje. Of wat dacht je van de eeuwige sokken die vader vaak weet te verpakken in een mooi papier?
Waarom houden we elkaar nog steeds voor de gek, voor het lapje?
Voor mij maakt het werkelijk geen verschil of er een baardige blanke met zijn donkere hulpjes over de daken stapt of dat het mijn eigen ouders zijn die mijn schoentje elk jaar weer vullen.
Maar het idee, het gevoel van een mens dat zó vrijgevig is dat hij juist op zijn eigen verjaardag geeft en niet krijgt. Wat een pracht idee.
Ik zeg; houden zo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten